Jak się okazało, Sezam się nieźle zbłaźnił. Wycieczka do wioski trwała zaledwie chwilę, wystarczyło być nieco bardziej czujnym. Cóż, zdarza się, problem był taki, że to nie było koniec kłopotów kirijczyka.
Przy bramie stała niska białowłosa dziewczyna. Przed oczami Yohei'a na moment pojawiła się Mira, jednak mruknął pod nosem, pozwalając by jej obraz się zamazał. Właśnie w jej imieniu teraz działał, nie powinien był się rozpraszać. Zerknął na członka klanu Akarai, który go nagle wyminął przyspieszając kroku. Słysząc jego słowa, najemnik uniósł brwi. Jego usługi nie były już potrzebne? Czyżby...
Cóż, czerwonowłosy z pewnością znał się bardzo dobrze z drobną kobietą. A to co powiedział sugerowało, iż właśnie ona była ów Rin Yami. Mina mu zrzedła. Nie mógł uwierzyć w ten zbieg okoliczności. Poszukiwana wraca ot tak? Wyraźnie coś mu nie pasowało, ale teraz nie było to ważne. Musiał obejść się smakiem, nowy towarzysz doprowadził go do wioski po czym pożegnał, oddając w opiekę swego mruczka i jednego z Anbu. To też było dziwne. Kim on był, iż mógł pozwolić sobie na tak swobodne zachowanie? Czyżby miał tyle "szczęścia", by poznać samego kapitana anbu Kumo? Szczerbaty zdawał sobie sprawę z niektórych listów gończych, chociaż nie wszystkich... nieee, to musiał być jakiś urzędnik. Co prawda nie wyglądał jak żaden z urzędników znanych bądź widzianych przez jednookiego ryboluda, ale Yohei akurat odrzucał stereotypy.

Spojrzał niechętnie na swoje nowe towarzystwo, podczas gdy Czerwonowłosy z dziewczyną oddalali się wgłąb wioski. W ten sposób miał bardzo ograniczone możliwości. W dodatku nie mógł zbyt dobrze się tu rozejrzeć, wzbudziły podejrzenia. Westchnął, po czym rzucił okiem na panterę.
- nie bierz tego do siebie, ale Cie nie lubię. Generalnie, cholernie nienawidzę kotów - powiedział, szczerząc kły, po czym pogmerał w kaburze. Po krótkim przeszukiwaniu wyciągnął bandaż, który zaczął zwijać w ciasną piłkę, z wystającym ogonkiem (końcówka bandażu, hehe). Zamachał nią drapieżnikowi przed pyskiem, po czym cisnął z całej siły, jak najdalej od bramy. Nie liczył na wiele, ale spróbować musiał, mając za towarzysza jedynie Anbu, mógł spróbować jakoś go wyeliminować. Jednak jeszcze gdy rzucał bandaż, zdał sobie sprawę, iż raczej nic to nie da. Zapachu nie ukryje. Westchnął i spojrzał na towarzyszącego mu człowieka.
- Mam alergię na pchlarze - wzruszył ramionami tłumacząc swoje zachowanie, po czym ruszył zrezygnowany przed siebie, wgłąb wioski. Zamyślił się. Czerownowłosy nie wiedział nic o poszukiwaniach biskupa, ani Yureia. A był tam jeszcze jeden typ, Takigaru... Yohei nie pamiętał jego pełnego miana, ale z pewnością pamiętał, iż cała trójka nieznana niedawno poznanemu urzędasowi, była na poziomie special jouninów. To była jego karta przetargowa. Przestępcy musieli być na tyle groźni, iż nawet ważni urzędnicy o nich nie wiedzieli. Musiał uderzać prosto do Kage.
Spojrzał na swoje towarzystwo.
- Którędy do gabinetu... Raikage? - zrobił krótką przerwę, wydobywając z pamięci tytuł którym posługiwał się przywódca tejże wioski.
- Mam do niego ważną sprawę, w zasadzie tylko po to tu przyszedłem - rzucił.
Odpowiedział mu beznamiętne spojrzenie w masce.
- No tak, Anbu... mogłem się tego spodziewać - westchnął, zupełnie jakby wcześniej miał z przedstawicielami ów stanowiska dużo styczności i już miał się odwracać, gdy nagle mężczyzna(kobieta?) chrząknął i kiwnął na drogę przed nimi. Yohei skinął doń głową w podzięce, po czym ruszył bez słowa przed siebie. Pozostawało mieć nadzieję, iż nagle nie pojawi się tu żaden inny z poszukiwanych. Chociaż w sumie, gdyby tak nagle przyszedł sam Yurei, oszczędziłoby mu to masy kłopotów. Uśmiechnął się pod nosem, gdy z zamyśleń wyrwało go ciche "jesteśmy"
Zatrzymał się i zerknął na ogromny budynek. W sumie, trafiłby tu również samemu. Mógł się tego spodziewać, zwyczajnie dawno nie przebywał w głównych wioskach, a w obozie shinobi w Tetsu, nie było takiego przepychu.
- Dzięki - powiedział z lekką chrypką, po czym ruszył przed siebie.
Siedziba była nader okazała, jednak z małą pomocą kompletnie stereotypowych urzędasów, zupełnie nieskorych rzecz jasna, by jej udzielić, trafił w końcu na szóste piętro. Stanął przed drzwiami, zerkając sucho na towarzystwo
- Do kibla też pójdziesz ze mną? - rzucił retorycznie, przewracając jedynym okiem, po czym stanowczo zastukał i nie czekając na wezwanie, pchnął drzwi.
Te ustąpiły dość łatwo, ukazując ku zdziwieniu Yohei'a jego nowego szczerbatego znajomego w towarzystwie dość młodego chłopaka, typowego Shinobi z Kumo, jak ocenił rybolud, patrząc na jego czoło. Wzrok zjechał nieco niżej, na ramię i tu olbrzym doznał osłupienia. Przekreślona opaska z Kiri! Czy to był uciekinier z jego rodzinnej wioski? A może było to zwyczajnie trofeum po zabitym nukeninie? Ów fakt dodał kolorytu młokosowi, jednak Yohei nie przybył tu z jego powodu. Spojrzał znowu na Tazaru, który tym razem miał na sobie biały płaszcz. Nowe odzienie wyraźnie ryboludowi coś przypominało, choć ten nie miał pojęcia co.
- Jesteś urzędnikiem samego Raikage? - zagwizdał, niby z podziwem, zamiast normalnego powitania.
- W sumie, pewnie właśnie dlatego trzymasz formę, zamiast gnić jak większość na Twoim stanowisku - rzucił z uśmiechem, po czym rozejrzał się po gabinecie, marszcząc czoło. W zasadzie gdzie niby był przywódca wioski? Czyżby Yohei miał takiego pecha, iż ten był aktualnie niedostępny? A Akarai go zastępował na ten czas? To zaczynało nabierać sensu. Jednooki skrzywił się, przenosząc wzrok na Anbu
- Szefa nie ma w wiosce? - rzucił pytająco w jego stronę.

Szkarłatnowłosy słuchał z zainteresowaniem odpowiedzi chłopaka, który wyraził chęć do zostania jego agentem. Tazaru był z tego powodu bardzo zadowolony i obdarzył brązowołosego swoim szczerbatym głupim uśmiechem, po czym zaczął się zastanawiać nad odpowiedzią na jego pytanie. Spojrzał na książkę i przewrócił kilka stron do tyłu, jednak w tej samej chwili do biura wpadł nowo poznany najemnik, którego szkarłatnowłosy spotkał wcześniej w swoim zaciszu. Wparowanie do pomieszczenia i nagłe pytanie Sezama trochę zdenerwowało chłopaka, choć nie dał po sobie tego pokazać, a przynajmniej próbował. Wraz z nim do pomieszczenia weszła czarna pantera oraz ANBU, który pilnował czarnowłosego wielkoluda.
— Tak właściwie... — szkarłatnowłosy wstał, zamykając jednocześnie książkę, po czym spojrzał na Sezama swoim przeszywającym spojrzeniem, a następnie uśmiechnął się do niego szeroko, tak jak przy ich pierwszy spotkaniu.
— Nie zastępuje raikage. — powiedział, po czym w jego słowa wtrąciła się pantera.
— Ten przygłup myślał, że zgubi mnie rzucając mi piłeczkę z bandaży. — w jej tonie wyraźnie było słychać drwinę, a szkarłatnowłosy o mało nie przewrócił się ze śmiechu.
— To nie jest byle „kotek” jak sam zauważyłeś kolego. Dobra, to może teraz wyjaśnisz mi, co cię tutaj sprowadza?. Powiedziałem ci, że wioska nie potrzebuje twoich usług. Chyba, że masz jeszcze jakiś inny powód, dla którego tutaj przyszedłeś, hę? — w jego głosie słychać było lekką niechęć do rozmowy w aktualnej chwili, zważywszy, że miał do omówienia jeszcze kilka spraw z brązowowłosym. Niemniej jednak nie zamierzał też wyrzucać Sezama, chcąc wyciągnąć z niego nieco więcej informacji o jego celach.
— A i w ogóle, pozwól Vaynard, że ci go przedstawię. To jest Sezam, najemnik, który wymarzył sobie pracować dla nas przy łapaniu nukeninów. — powiedział, po czym westchnął ciężko odwracając się na moment plecami do swoich rozmówców i zbliżając się do okna. Ponownie skupił na moment wzrok na chmurach spowijających wioskę, przecierając rękami swoje oczodoły, a następnie z powrotem odwrócił się do obecnych w pomieszczeniu i czekał, aż któryś się odezwie.

Brązowowłosy nachylił się nieznacznie nad księgą, jednak dalej robił to z dozą dystansu. Widać było, że zależy mu na tym by dowiedzieć się czegokolwiek o swojej rodzinie i przeszłości klanu. Nie wiedział ile informacji ta księga zawiera, a także nie wiedział ile w nich było prawdy. Jednak lepsze to było niż nic. W tej samej chwili do pomieszczenia wpadł jakiś obcy. Jak się szybko okazało, najemnik. Vaynard zlustrował go bardzo uważnie wzrokiem. Mógł sobie poprzysiąc, że gdzieś już go widział, ale nie mógł skojarzyć gdzie ani kiedy. A może zwyczajnie to jego wyobraźnia płatała mu takie figle.
Następnie wsłuchał się w wymianę zdań. Mina Rakuraia była bezcenna, gdy usłyszał ostatnie pytanie przybyłego. Potem chłopak zwrócił uwagę na... panterę. KTÓRA DO TEGO WSZYSTKIEGO POTRAFIŁA MÓWIĆ. To było nieco za dużo jak na jeden raz. W tym jednak momencie Kage przedstawił mu przybyłego.
-Vaynard Rakurai. Miło poznać. - skinął lekko głową do wielkoluda. Dla Vaynarda było to dość dziwne uczucie, niecodzień wszak się zdarzało, że musiał patrzeć lekko w górę by móc spojrzeć komuś w oczy. Po tym wrócił spojrzeniem do rudowłosego, trochę go irytował fakt, że przerwano im dość ważną dla chłopaka rozmowę, ale nic nie mógł na to poradzić i mógł jedynie liczyć na to, że jego przełożony wyprosi go z gabinetu, albo przełożą tę rozmowę na inny czas.

Yohei otworzył szeroko swoje jedyne oko. Takiej wtopy nie zaliczył jeszcze nigdy. Że niby ten szczerbaty mikrus... on? ON? ON BYŁ RAIKAGE? Otworzył usta, jednak nie padło z nich ani jedno słowo. Zamknął je. To było nawet gorsze niż powrót Yurei'a. Chociaż z drugiej strony... Raikage nie znał najgroźniejszych przestępców swojej wioski? Dziwna sprawa. W tym momencie Tazaru jednak przedstawił go młodemu chłopakowi. Ten od razu skinął mu uprzejmie głową przedstawiając się jako Vaynard... Rakurai!
Yohei dosłownie zdębiał. Uważny obserwator mógł zobaczyć jak na ułamek sekundy jego mięśnie się napięły, jednak szybko się opanował. Sam już nie wiedział, czy bardziej mu dokuczał pech, czy też szczęście. Właśnie miał przed oczami kolejny pomiot tego przeklętego klanu! Na ułamek sekundy jego wzrok padł ponownie na ramię chłopaka. Musiał się z nim rozmówić! Musiał się dowiedzieć, kim jest ów Vaynard. Oraz przede wszystkim... musiał sprawdzić, czy też będzie go kojarzyć. Jak dotąd, nic nie wskazywało na to, by jego wygląd wydał się mu znajomy.
- Przepraszam za nieporozumienie. Jestem... Yohei. - zaczął grzeczniej, po czym postanowił zaryzykować. Liczył na to, iż jeśli Vaynard miał kontakt z Yureiem i słyszał o nim, powinien był się teraz zdradzić, toteż uważnie obserwował jego reakcję.
Po wszystkim ugiął lekko głowę po czym chrząknął
- pozostanę jeszcze kilka dni w wioskowej karczmie, muszę się zregenerować. Jeśli zmienisz zdanie... znajdziesz mnie tam. - powiedział, po czym przełykając dumę, skłonił głowę przed czerwonowłosym i wyszedł z pomieszczenia. Miał dużo do myślenia, ale przede wszystkim musiał się zasadzić na Vaynarda. Wyszedł z siedziby i oparł się o ścianę budynku, wyciągając z kieszeni płaszcza różową kryształową kulkę. Zaczął się nią bawić w oczekiwaniu na młodego Rakuraia.

Szkarłatnowłosy z uśmiechem obserwował reakcje czarnowłosego dość uważnie lustrując jego zachowanie. Kiedy Vaynard przedstawił się najemnikowi, młody raikage dostrzegł, że czarnowłosego wyraźnie zainteresowało jego nazwisko. W dodatku jego pewność siebie znikła całkowicie w obliczu zaistniałej sytuacji, a przynajmniej tak to odebrał szkarłatnowłosy w momencie kiedy Sezam postanowił się porządnie przedstawić. Delikatna przerwa przed podaniem imienia sprawiła, że szarooki stał się podejrzliwy wobec najemnika. Wiedział że nazwisko Rakurai w jakiś nieznany sposób musi być z nim połączone. Kiedy Yohei kulturalnie pozostawił informacje odnośnie aktualności swojej propozycji i opuścił pomieszczenie, chłopak skinął dłonią do pilnującego go członka ANBU, aby się zbliżył.
- Miej na niego oko, ale dyskretnie. Niech poczuje się pewny siebie. - szepnął, po czym pozwolił oddalić się agentowi. Następnie przywołał do siebie panterę, którawyraźnie była zniesmaczona tą całą sytuacją.
- Dobra Torai. Możesz tu zostać i się zdrzemnąć. - drapieżnik słysząc te słowa mruknął cicho z zadowolenia i położył się koło biurka raikage.
- Nareszcie. - rzuciła ściszonym głosem. Szkarłatnowłosy westchnął głęboko po czym odchrząknął i przerzucił swój wzrok na Vaynarda.
- Cholera, na czym my to staneliśmy... a... już wiem. Myślę jednak, że to rozmowa nie na teraz, a na wtedy kiedy będziemy mieli więcej czasu. Na razie odłóżmy to i zajmijmy się sprawami bieżącymi. Jeśli chodzi o twój egzamin na członka ANBU, to wypadałoby, byś poza treningiem dowiedział się nieco o kilku rzeczach. Polecam ci zajrzeć do biblioteki i poszukać tam informacji o egzaminie oraz technikach które przydadzą ci się podczas misji. Opiekunka biblioteki zezwoli ci wyłącznie na zapoznanie się z technikami do rangi C, ewentualnie niektórymi rangi B jeśli powiesz jej że ci zależy. Techniki z tej drugiej grupy przeznaczone są dla Jouninów ale utalentowani shinobi potrafią się nauczyć ich nieco wcześniej. Myślę że to wszystko co miałem ci do przekazania, przynajmniej na razie. Jeśli nie masz żadnych ważnych pytań, możesz iść. - powiedziawszy to chłopak zaczął przekładać papiery na biurku, by doszukać się czegoś czym mógłby się teraz zająć.

// jak są jakieś literówki to sorki ale z telefonu pisałem.

Młody Rakurai nie był zainteresowany wielkoludem na tyle by zauważyć jego specyficzne zachowanie. Był nieco wkurzony, że ten przerwał mu w tak istotnym dla niego momencie. Po chwili mężczyzna, który to miał ambitny plan pomagać przy polowaniu na zbiegłych odszedł informując jedynie, że pozostanie w wiosce jeszcze kilka dni. Czyżby ANBU było w aż tak złej kondycji? Na dobrą sprawę na ten moment nie było to jeszcze zmartwienie świeżo awansowanego chuunina. Gdy ten w końcu opuścił gabinet Raikage przywołał tego, który przybył tu wraz z Yoheiem i coś mu szepnął. Potem rozmówił się ze swoją gadającą panterą. O to też chciał vaynard zapytać, ale nie było na to czasu. Wysłuchał komentarza na temat przygotowań do egzaminu i skinął głową.
-Rozumiem. W takim razie zabiorę się niezwłocznie za przygotowania, ale wpadnę tu jeszcze przed egzaminem, chciałbym się czegoś dowiedzieć o swoich korzeniach i jest to dla mnie niezwykle ważne. - zameldował chłopak opuszczając biuro po lekkim skinieniu głową na pożegnanie. Oczywiście na odchodne nie zapomniał trzasnąć drzwiami od pomieszczenia. Był zły. Nie, nie był zły, był wściekły. Uciekło mu sporo cennych informacji. Przed wyjściem z siedziby zwolnił przy recepcji. Miał tam coś do odebrania. Z drugiej strony kamizelka mogła zaczekać. Celem była teraz biblioteka. Raikage wspomniał o technikach rangi B? O tych chłopak nie słyszał do tej pory przez co bardziej się jeszcze podjarał. Opuścił budynek i wartkim krokiem ruszył przed siebie w znanym tylko sobie kierunku z lekkim uśmiechem na twarzy. No o ile nie został zatrzymany...

Szkarłatnowłosy nie zamierzał zatrzymywać Vaynarda i pozwolił mu odejść. Charakterystyczne trzaśnięcie drzwiami odbiło się w uszach młodego raikage, który zaczynał się zastanawiać czy brązowowłosy jest taki w gorącej wodzie kąpany czy też jest to jakiś nawyk. Niemniej jednak nie zamierzał tracić czasu na rozmyślanie o tak błahych sprawach i zdecydował się wyjść na świeże powietrze trochę się poruszać. Zanim jednak ruszył, ponownie przywdział swój ciężki pancerz i wybudził swojego przyjaciela z drzemki, aby mu coś przekazać.
— Torai, skoro już tutaj drzemiesz, to popilnuj biura, a jakby ktoś mnie szukał, powiedz mu, żeby poczekał albo poszukał mnie w wiosce. Zostawiam ci klucze do drzwi, a resztę zabieram ze sobą. — powiedziawszy to, chwycił swój plecak i ruszył przed siebie opuszczając biuro. Pantera mruknęła tylko niechętnie, czując się obarczona kolejnym upierdliwym zadaniem.

z/t

Akarai Tazaru ~ 317PF
Rinmaru ~ 195PF
Vaynard ~ 178PF
Yōhei ~ 38PF


Edit:
Yohei ~ 15PF
Vaynard ~ 9PF

Yohei pogwizdywał spokojnie w oczekiwaniu na młodego Rakuraia. Nie miał co prawda pojęcia, jak szybko ten opuści siedzibę, ale nie przeszkadzało mu to. Nigdzie się akurat nie spieszył. Problem zaczynał się raczej nieco później. Musiał jakoś zainteresować młodziaka. Anbu nie było nigdzie widać, ale wciąż był w środku wioski, więc raczej nie mógł specjalnie kombinować.
Najlepszą opcją była karczma. Po pierwsze wszyscy w gabinecie słyszeli, że tam się własnie wybiera. Po drugie, było to miejsce gdzie spokojnie mógł działać, bez większych podejrzeń. Po raz kolejny podrzucił kulkę, by w tym samym momencie dostrzec swój cel, wychodzący z siedziby. Uśmiechnął się. Jednak obyło się bez dłuższego oczekiwania. Złapał kulkę, schował ją do kieszeni i wymacał swoją przekreśloną opaskę Kiri. To mógł być jego atut, który pomógłby mu zwrócić na siebie uwagę.
- Vaynard, tak? - Zawołał za nim, zbliżając się w jego kierunku w szybkim tempie.
- Ten cholerny anbu mnie zostawił samego sobie i totalnie nie wiem gdzie jest karczma, jestem w tej wiosce po raz pierwszy - skrzywił się, po czym spojrzał wyczekująco na swoje przyszłe, jak miał nadzieję, źródło informacji.
- mógłbyś mnie tam zaprowadzić? Pogadamy sobie przy okazji i wymienimy się doświadczeniami - wyszczerzył kły, wyciągając opaskę i pokazując ją kumijczykowi. Ryzykował w ten sposób wiele, ale liczył na to, iż przynajmniej uda mu się zainteresować Vaynarda.
- plus stawiam picie, o hajsy nie masz co się martwić - mrugnął do niego, oczekując na odpowiedź

Chłopak usływaszy swoje imię zatrzymał się i obejrzał w kierunku z którego nadchodzi. Trochę go zdziwił ten fakt, bo mimo, że nie mieszkał tutaj aż tak krótko to jednak nie wiele osób znało go po imieniu. Dostrzegł w tym momencie gościa, którego poznał w gabinecie Raikage. To był Yohei. Zmierzył go krótko wzrokiem i wysłuchał co nieznajomy miał do powiedzenia. Słysząc prośbę bez namysłu odrzekł.
-To dość prosta droga, wytłumaczę Ci, bo nieco się spieszę. - w tym momencie dostrzegł pokazywaną opaskę. To było coś co z pewnością przykuło jego uwagę. Patrzył krótką chwilę zdziwiony. Skąd on to ma? Czyżby był nukeninem? - pomyślał Kumijczyk. Odruchowo zerknął na swoje prawe ramię. Była tam również jego opaska. Chłopak nie miał problemów z połączeniem faktów dlaczego ten mu to pokazuje.
-W sumie niech będzie, tylko nie mam zbyt wiele czasu, muszę się przygotować do nadchodzącej misji. Chodź za mną. - odrzekł po namyśle młody Rakurai i ruszył w stronę karczmy.

z/t x2 za mnie i Yoheia

Jeden z ANBU znalazł się przy gabinecie Raikage. Wszedł do środka jednak nie znalazł już cienia wioski. Wysłał więc specjalnego wysłannika z prośbą o dostarczenie następującej wiadomości.
Taka notatka zaadresowana do Raikage zaczęła krążyć z zamiarem odnalezienia celu. Gdziekolwiek on nie był. Ponadto jedna kopia została tutaj na biurku, gdyby Kage zdecydował się tu wrócić.

Szkarłatnowłosy doczłapał się po około kwadransie do swojej siedziby, po czym wdrapał się po schodach na górę, spiesząc się do biura. Recepcjonistka po drodze wspomniała mu, że ANBU zostawiło jakąś wiadomość dla niego na biurku i chciał ją jak najszybciej odczytać, by dowiedzieć się o co chodzi. Gdy wpadł do docelowego pomieszczenia niczym strzała, wcześniej otwierając kluczami drzwi, zastał wewnątrz śpiącego Torai'a, który pilnował papierów. Drapieżnik podniósł głowę sprawdzając, kto idzie, po czym dalej położył się spać. Najwyraźniej był na tyle spokojny, by nawet nie zamienić słowa z chłopakiem, który pochwycił kartkę znajdującą się na biurku. Jego wzrok wędrował po literach wypisanych na skrawku papieru, a kiedy skończył czytać, na twarzy pojawił się szeroki chytry uśmieszek.
— „Skąd ja wiedziałem, że to się tak skończy? Ta pewność siebie go zdradziła, trzeba się dowiedzieć, co też nasz drogi najemnik tutaj knuł.” — pomyślał, wychodząc z gabinetu i kierując się w stronę więzienia.

z/t

Szkarłatnowłosy szedł drogą prosto do siedziby w towarzystwie Kotei'a starając się na zwracać swoją osobą zbytniej uwagi. Pytanie czarnowłosego przyprawiło chłopaka o lekki ironiczny uśmiech, gdyż jego zdaniem zabrzmiało trochę nie poważnie.
— Cóż, właściwie bardziej miałem na myśli miejsce i czas spotkania. Raczej gorszego nie mogłeś sobie wybrać... ale już trudno. W sumie niedawno wioska zalała mnie różnymi obowiązkami, więc chyba trudno byłoby wyczaić moment, w którym nie byłbym czymś zajęty. Wejdźmy do środka, wtedy mi powiesz co tam masz dla mnie ciekawego... bo raczej nie przyszedłeś tutaj tylko pogadać, nie? — zakończył monolog chytrym uśmieszkiem i obaj weszli do wnętrza budynku, po czym udali się po schodach na górę. Kiedy dotarli do biura cienia, szkarłatnowłosy wyjął klucze i otworzył drzwi, po czym zamknął je od środka. Słysząc swojego pana, Torai na moment otworzył oko, upewniając się, czy coś od niego chce, po czym nie przerywając swojego odpoczynku zawiesił wzrok na postaci Kotei'a którą już zdążył poznać. Starał się zachowywać czujność wobec niego, zważywszy na fakt, jak ostatnim razem poharatał szkarłatnowłosego. Tymczasem młody raikage zasiadł przy swoim biurku, zapraszając również czarnowłosego, by usiadł na fotelu przed nim, by mogli w spokoju porozmawiać o interesach.
— Dobra, tutaj raczej możemy pogadać w miarę swobodnie. Jeśli ktoś będzie chciał nas podsłuchać, Torai powinien go wyczuć. No to... co cię do mnie sprowadza? — zapytał spokojnym opanowanym głosem, rozsiadając się na krześle.

-No pewnie. Bez powodu bym do Kumogakure nie szedł, szczególnie, że ludzie Kiri nie są tu mile widziani - odparłem pełen powagi. Dalsza droga minęła nam w ciszy. Może to i dobrze. Lepiej się nie afiszować, że się znamy. Trafiając do biura Raikage, upewniłem się tylko, że nim właśnie jest Tazaru. Usiadłem tak jak chciał przed jego biurkiem.
-No więc sprawa ma się niezbyt dobrze. Słyszałeś może o tym co się stało w Tetsu? Rozpieprzyli ten obóz, o którym Ci wspominałem. Wygląda to tak, że jedna osoba chce przejąć władzę nad światem i słaby koleś nie jest. Wybił wszystkich zebranych tam samurajów i ich przywódcę. Niezbyt miła sprawa. Zadeklarował, że pozbędzie się wszystkich głównych wiosek i ludzi, którzy nie posiadają zdolności tak jak my. Co zamierzasz z tym zrobić?

— Tak, nieco słyszałem na ten temat... otrzymałem kilka raportów odnośnie tych wydarzeń, chyba nawet była wzmianka o kimś, kto opisem pasował mi tylko do Ciebie... Samui — powiedział, pamiętając, że czarnowłosy nie zdradził mu wcześniej tego imienia.
— W każdym razie, na pewno nie zamierzam siedzieć z założonymi rękami. Planuje niedługo wyruszyć do Shimo i ostrzec naszych sprzymierzeńców przed atakiem ze strony Nowego Ładu. Pewnie już ich ludzie panoszą się tam i podburzają ludzi przeciwko władzom Mrozu. Co zaś tyczy się kolesia, który jest winowajcą całego tego gówna w jakim się znaleźliśmy... nie wątpię w umiejętności moich towarzyszy, jednak nie uważam, że sami poradzimy sobie z nim. Będzie potrzebna pomoc innych wiosek... a tak poza tym... ej. Jak to ludzie Kiri? Masz na myśli, że wróciłeś do wioski? — w głosie chłopaka słychać było nutkę zdziwienia, której towarzyszył również niepokój, gdyż szkarłatnowłosy w ogóle nie przewidział takiego obrotu spraw.